Het nieuwe bemiddelingsverdrag van de VN

De ‘Singapore Conventie’ verwijst naar het nieuwe bemiddelingsverdrag van de Verenigde Naties inzake internationale bemiddeling.

 

Eerder deze maand, op 7 augustus 2019,  werd dit verdrag in Singapore ondertekent door 46 landen. Onder meer de Verenigde Staten, China, India, Zuid-Korea, Zwitserland, Australië en Singapore hebben het verdrag ondertekend op dag 1.

Wat is de bedoeling van het nieuwe bemiddelingsverdrag?

Het nieuwe bemiddelingsverdrag is gericht op het afdwingbaar maken van grensoverschrijdende zakelijke bemiddelingsovereenkomsten. Aangeprezen als het equivalent voor bemiddeling van de New York Conventie voor Arbitrage, wordt dit verdrag beschouwd als een cruciaal moment voor de bevordering van bemiddeling  als een methode voor conflictoplossing in zakelijke context.

Het nieuwe bemiddelingsverdrag wil bemiddeling bevorderen als een alternatieve en effectieve methode voor het oplossen van internationale zakelijke conflicten. Het doel is dat een internationaal geratificeerd kader ondernemingen meer vertrouwen geeft om te bemiddelen bij grensoverschrijdende zakelijke geschillen in plaats van hen voor de rechter te brengen.

Een internationale standaard voor erkenning van bemiddeling

In sommige landen zoals de VS en het Verenigd Koninkrijk wordt bemiddeling al vaak gebruikt voor zakelijke conflicten. Maar in veel andere rechtstaten is bemiddeling niet zo algemeen geaccepteerd. De conventie zal bemiddeling helpen een bredere acceptatie te verkrijgen door “een internationale standaard voor erkenning en handhaving te bieden”. “De conventie geeft bedrijven de zekerheid dat ze kunnen bemiddelen en kunnen vertrouwen op de geldigheid en uitvoering van hun bereikte overeenkomst.

Bemiddeling is vaak een snellere en goedkopere manier om geschillen op te lossen. Daar waar bij arbitrage de beslissingen worden opgelegd aan ruziënde partijen door een scheidsrechter, stemmen bij bemiddeling de betrokken partijen vrijwillig in. Bemiddeling behoudt zakelijke relaties, omdat men tot overeenstemming komt via overleg en consensus.

Bemiddeling geloofwaardiger maken

Een meerwaarde van het nieuwe bemiddelingsverdrag is eveneens het versterken van de geloofwaardigheid van bemiddeling  De promotie en educatie in verband met de invoering van het Verdrag van Singapore zal zelf ook veel meer bekendheid geven aan het bemiddeling. En het gebruik ervan hopelijk nog meer aanmoedigen.

Het concept van bemiddeling is niet nieuw, zeker met betrekking tot binnenlandse geschillen. In grote lijnen is bemiddeling een proces waarbij partijen proberen een geschil te beslechten met behulp van een neutrale derde persoon die optreedt als bemiddelaar. De bemiddelaar heeft geen enkele bevoegdheid om een ​​beslissing aan de partijen op te leggen en dient alleen om hen te helpen tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing te komen.

Toepassing van het nieuwe bemiddelingsverdrag

Evenals het Verdrag van New York is het Verdrag van Singapore een relatief kort document en vertoont het in feite veel gelijkenis met zijn tegenpartij in arbitrage.

Artikel 1 beschrijft de soorten bemiddeling waarop het Verdrag van Singapore van toepassing is. Belangrijk is dat de toepassing van het Verdrag van Singapore beperkt is tot internationale handelsgeschillen (die een soortgelijk effect hebben als het Verdrag van New York dat alleen betrekking heeft op de erkenning en tenuitvoerlegging van buitenlandse en niet-nationale scheidsrechterlijke uitspraken).

Uitgesloten zijn schikkingsovereenkomsten:

• voortvloeiend uit transacties aangegaan door een van de partijen voor persoonlijke, familie- of huishoudelijke doeleinden;
• met betrekking tot familierecht, erfrecht of arbeidsrecht;
• die zijn goedgekeurd door een rechtbank of zijn gesloten in het kader van een procedure voor een rechtbank en uitvoerbaar zijn als een uitspraak in een rechtbank; en
• vastgelegd en uitvoerbaar als arbitraal vonnis.

Wat verstaat men onder bemiddeling?

Artikel 2, lid 3, geeft een ruime definitie van bemiddeling als een poging van partijen “om een ​​minnelijke regeling van hun geschil te bereiken met de hulp van een derde persoon, de bemiddelaar. Deze heeft niet de bevoegdheid een ​​oplossing aan de partijen op te leggen” . Zolang de schikking onder deze definitie valt, is het Verdrag van Singapore van toepassing ongeacht of het schikkingsproces een “bemiddeling” wordt genoemd. Evenmin is het vereist dat de bemiddeling wordt beheerd door een bemiddelingsinstelling of wordt uitgevoerd door een erkende bemiddelaar. Deze bepaling is opzettelijk breed. Men beoogt de aantrekkelijkheid van het Verdrag van Singapore te vergroten door niet al te normatief te zijn. En zo de flexibiliteit te behouden die een van de aantrekkelijke kenmerken van bemiddeling is.

Wat zijn de formaliteiten?

Artikel 4, lid 1, bepaalt als vereisten : (a) de schikkingsovereenkomst moet door de partijen worden ondertekend; en (b) er moet bewijs zijn dat de schikkingsovereenkomst het gevolg was van bemiddeling.

Er zijn verschillende manieren om aan te tonen dat de schikkingsovereenkomst het resultaat was van bemiddeling. Bijvoorbeeld een handtekening van de bemiddelaar of een verklaring van de bemiddelingsinstelling, zoals bijvoorbeeld Cepani.

Wanneer is de bemiddelingsovereenkomst ongeldig?

De gronden van nietigheid van een bemiddelde schikkingsovereenkomst  lijken in grote lijnen op die in de New York Conventie. Zo onder meer :

• een partij bij de schikkingsovereenkomst onbekwaam was (artikel 5, lid 1, onder a));
• verlening van vrijstelling zou in strijd zijn met de openbare orde (artikel 5, lid 2, onder a)); en
• het voorwerp van geschil kan niet via bemiddeling worden geregeld (artikel 5, lid 2, onder b)).

Andere redenen  zijn specifieker voor de bemiddelingscontext, waaronder:

• de schikkingsovereenkomst niet kan worden uitgevoerd volgens de wet waaraan deze onderworpen is (artikel 5, lid 1, onder b) (i));
• de schikkingsovereenkomst is niet bindend of niet definitief volgens de voorwaarden ervan en
• de schikkingsovereenkomst is niet duidelijk of begrijpelijk (artikel 5, lid 1, onder c), ii)).

Anderen richten zich op het gedrag van de bemiddelaar;

• wanneer de bemiddelaar een ernstige inbreuk pleegt op normen die van toepassing zijn op bemiddeling (artikel 5, lid 1, onder e));
• verzuim van de bemiddelaar om omstandigheden die relevant zijn voor de onpartijdigheid of onafhankelijkheid van de bemiddelaar bekend te maken (artikel 5, lid 1, onder f))

Opt-in clausule in het nieuwe bemiddelingsverdrag

Het laatste onderscheidende kenmerk van het nieuwe bemiddelingsverdrag is het vermogen van de landen om een voorbehoud te maken dat het verdrag alleen van toepassing is voor zover de partijen ermee hebben ingestemd het toe te passen.

Wellicht zal dit leiden tot de ontwikkeling van een standaardpraktijk waarbij bij bemiddelaars partijen een uitdrukkelijke opt-in voor het Verdrag van Singapore zullen aanbevelen.

En verder?

Het nieuwe bemiddelingsverdrag van de Verenigde Naties treedt in werking zes maanden nadat drie landen het verdrag hebben geratificeerd. Dit is hoogst waarschijnlijk, gezien het feit dat 46 landen hebben getekend reeds op de eerste dag. Evenals het Verdrag van New York vereist het Verdrag van Singapore implementatie in nationale wetgeving.

De landen van de Europese Unie hebben nog niet ondertekend. Europa moet nog bepalen of het ondertekenen van het verdrag op Europees niveau, dan wel op niveau van de afzonderlijke lidstaten kan gebeuren. Wij hopen ten stelligste dat hier eerder vroeger dan later uitsluitsel over volgt.